Annemin Öyküleri - Karayemişe Özür


KARAYEMİŞE ÖZÜR


Seni unuttum. Özür dilerim. Herkesten, her şeyden söz ettim, senden etmedim. Aslında hep de ettim. Ne var ki, bugüne değin senin varlığına kimseleri inandıramadım. Ne zaman senden söz etsem insanlar bana tuhaf tuhaf baktılar; uyduruyorum sandılar. “Sen çok küçükmüşsün, nerden anımsayacaksın!” demeye getirdiler. Seni başka meyvelerle karıştırdığımı ima ettiler. Hatta, “Bu falanca meyve olmasın?” diyenler bile çıktı. Ben de, senin benim düşlerimde uydurulmuş bir meyve olmadığını kanıtlamak için bir dalını onlara sunmak istedim hep. Ama senden o denli uzaktım ki, sunamadım

Geçenlerde bir kitapta fotoğrafını gördüm. Hiç değişmemişsin, dün neysen osun: Üzüm salkımı desem, değilsin. Zeytin dalı hiç değilsin. Karayemişsin sen. Benim buruk sevincimsin.


Saadet Arıkan Özkal

24.04.2000

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kadın Gözüyle Okuyunca - Can Yücel (3)

Kadın Gözüyle Okuyunca - Can Yücel (4)

Kadın Gözüyle Okuyunca - Atilla İlhan (1)