Annemin Öyküleri - Karayemişe Özür
KARAYEMİŞE ÖZÜR
Seni unuttum. Özür dilerim.
Herkesten, her şeyden söz ettim, senden etmedim. Aslında hep de ettim. Ne var
ki, bugüne değin senin varlığına kimseleri inandıramadım. Ne zaman senden söz
etsem insanlar bana tuhaf tuhaf baktılar; uyduruyorum sandılar. “Sen çok
küçükmüşsün, nerden anımsayacaksın!” demeye getirdiler. Seni başka meyvelerle
karıştırdığımı ima ettiler. Hatta, “Bu falanca meyve olmasın?” diyenler bile
çıktı. Ben de, senin benim düşlerimde uydurulmuş bir meyve olmadığını
kanıtlamak için bir dalını onlara sunmak istedim hep. Ama senden o denli
uzaktım ki, sunamadım
Geçenlerde bir kitapta fotoğrafını gördüm. Hiç değişmemişsin,
dün neysen osun: Üzüm salkımı desem, değilsin. Zeytin dalı hiç değilsin.
Karayemişsin sen. Benim buruk sevincimsin.
24.04.2000
Yorumlar
Yorum Gönder