Annemin Öyküleri - Regresyon


REGRESYON

anılarımın başladığı kent için...

Bir mısır bahçendeyim. Ya da bir fasulyeliğinde. Aralarına gizlenip bitkilerinle bütünleşmişim; onlar gibi güneşini kolluyorum, onlar gibi yağmurunda yıkanıp boy atıyorum. Bir de incir ağacım var, sütünü elimdeki siğillere sürüyorum.

Eski bir taş binanı, bir Rum evini bana vermişsin; penceresinin içine oturup sokağı ve karşıki evin bahçesinden taşan kırmızı nar ağaçlarını seyrediyorum. İçimden birkaç narçiçeğini koparmak, parçalayıp içlerine bakmak geliyor. Annem dışarı çıkmama izin vermeyeceği için, elimdeki keçiboynuzunu kemirmekle yetiniyorum.

Neyse ki dedem yanımda. Her zamanki gibi elimden tutup beni sahile götürüyor. Balık dolu kocaman kayıkların orada gene sıra sıra dizili. Dedem hepsini tek tek dolaşıyor, balıkları eliyle yokluyor, sonunda birkaçını beğenip alıyor. Eve döndüğümüzde, hamsileri önceden hazırladığı ağaç dalından şişlere geçirip ızgara yapıyor, ya da annem zarganayı pişiriyor. Barbunlar kızarırken dedem kefali kalın a’yla söyleyerek, “Bugün kef-al yoktu” diyor. Annem ona ters ters bakıyor.

Gece Boztepeni seyrediyoruz. Radar, üs kurulmuşunu değil, eskisini; hani bıldırcın zamanı lüks lambalarıyla ışıl ışıl olan Boztepeni. Ertesi gün dedem eve kafes içinde tombul bıldırcınlar getiriyor. Bıldırcınları pişiriyor. Yiyoruz. Ya da belki ben yemiyorum, bıldırcınımın ışıltılı gözlerini seyrediyorum.

Sonra ablam ve arkadaşlarıyla Ganita’na gidiyoruz, tahta sandalyelere oturup çay içiyoruz. Onlar gülüşüp konuşuyor, arada bir bana takılıyorlar; sonra susuyorlar; o zaman arkamızı kayaya verip, yavaş yavaş yaz denizine inen kırmızı, kocaman, yusyuvarlak güneşini seyrediyoruz. Bu arada ben sıkılıp yerden bir ot koparıyorum, otu parmaklarımın arasında ovalıyor, sonra yere atıyor, sandalyemde biraz kaykılıp parmağımdaki yeşil lekeyi koklayarak günün son ışıklarına bakıyorum.

Uzunsokağına dönüyoruz. Annemle bir baştan bir başa öylesine yürüyoruz. Dondurmacında metal kadehlerde dondurma yiyoruz. Dondurma hafifçe eriyince sütünün tadını alıyorum. Üstüne annem bana ille de su içiriyor. Ardından çömlekte yoğurdunu alıyoruz, sonra kolonyacına giriyoruz: ben kavanozlardaki sıvıların pastel renklerini seyredip kokularını içime çekerken, annem çantasından boş şişeler çıkarıp doldurtuyor: bir limon, bir de şebboy.


Saadet Arıkan Özkal

21.04.2000

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Kadın Gözüyle Okuyunca - Can Yücel (3)

SİKERİMİN KERİMESİ Saadet Arıkan Özkal (Can Yücel yazısı devamı) ... / Sabah gezisine mi çıktım / Göbeğinin altında o vücudun / Bir koru var ki Çini mürekkebi üstüne rika serpilmiş / Gezdikçe dolaşıyor / Dolaştıkça okuyorum huşu ile O mübarek metni (5-72) Önce —kelime oyununu bir yana bırakıp— şiirin adını Türkçeleştirelim: Sikerimin Kızı . Küfür gibi geliyor kulağa. Şimdi şiiri okuyalım: kadın vücuduna övgü, arzu ve cinsel aşk. Adla içerik pek bağdaşmıyor gibi. Kadın gözüyle böyle. Ya erkek gözüyle? Erkek gözüyle cinsel aşk ya da sevişmenin ne olduğu Can Yücel’in şiirinde çok açık dile geliyor; sevişmek, kadınla erkeğin karşılıklı haz edimi değil, erkeğin tek taraflı eylemi. Kadın ortada yok, erkeğin kadın cinsel organına yaptığı bir şey var: ... Bu yapraklar içindeki yarak / Bu hayvan bu animal O da bir gün yaprak olacak Amabam Amabas Amabat Amabamus Amabatis Amabant Latincede sevişmenin çekimi / İsimler gittikten sonra S
Devamı

Kadın Gözüyle Okuyunca - Can Yücel (4)

KADININ COĞRAFYASI Saadet Arıkan Özkal (Can Yücel yazısı son bölüm) Belleyemedim bedeninizi / Ümit Burnu olsa dönerdim Keşfederdim Virginia olsa / Macellan da ben gibi bir can Olmadı ama ölmedi hırsım / Binezorlarınızı donlarınızı çıkardım Sökemedim bitürlü tarihinizi / Asıl asıl coğrafyanızı Hâlâ hâlâ meçhul bir kıt’a / Kırk yıllık kadınımın bacakları arasından Avuçladığım o Atlanta (12-65) Can Yücel’in şiirinde kadınların istekleri gibi bedenlerinin de erkeğin dışında varolduğu ve dolayısıyla erkeklere bir tür bilmece gibi göründüğü açık: keşfedilmek istenen, ama bir türlü keşfedilememiş gizemli kıta Atlantis. Belki böyle gizemli olduğu için de erkeğin ona olan ilgisi, hırsı bir türlü bitmiyor. Ne kadar bellese belleyemiyor kadın bedenini. Kuşkusuz bu şiirde de asıl anlatılan erkeğin istekleri. Ayrıca Virginia ile “vajina”, “Atlanta” ile argodaki “atlamak” deyişi arasında bir ilgi de kurulabilir belki. Kesin olan, Can Yücel’in kadın cinsel organına d
Devamı

Kadın Gözüyle Okuyunca - Can Yücel (1)

Kadın Gözüyle Okuyunca... CAN YÜCEL Saadet Arıkan Özkal Türk şiirinde tabuları yıkan erkek çok. En başta Nazım Hikmet. Tüm geleneksel şiiri yıkıp, içeriğiyle biçimiyle bambaşka bir şiir yarattı. Ardından Orhan Veli’yle Garip şiiri geldi: sokaktaki adamın düz, süslemesiz, içten deyişleri. Can Yücel de başka bir tabuyu yıkan önemli şairlerimizden biri. Kıçı, götü, kılı, tüyü, boku, çüküyle, insan vücudunu, insanın en doğal halini şiire sokan adam. Bu adam bakalım neler söylüyor? ÖNSÖZ Çatal yüreğimle türkülü yollara / Düştüm ki o kadar olur... Seke seke ben geldim / Sike sike gidiyorum.. (Doğan Kitap Can Yücel dizisi, 3. kitap, s. 7 ) Bir gerçeğin özeti: yürümesini bile beceremeyen masum bebeğin “sike sike” ilerleyen ve belli ki geçtiği yerlerde birilerini “beceren” yetişkin erkeğe dönüşmesi. Nasıl dönüşüyor, neden dönüşüyor, dönüşmeli mi, bilmiyoruz. Tek bildiğimiz, bu erkeğin dünyayı geçerken gerçekten de sağı solu “siktiği”: Seke seke siker
Devamı